روی کره زمین (روی سیاره شماره یک، روی سیاره‌ای که فاقد تجربه بازگشت ابدی است) فقط تصور مبهمی از انسان روی سیارات دیگر به ذهن ما خطور می‌کند. آیا این انسان فرزانه‌تر و خردمندتر است؟ کمال و پختگی در دسترس اوست؟ آیا به مدد تجربه‌‌ی بازگشت ابدی، به آن دست می‌یابد؟
تنها در چشم‌انداز این فرض و خیال است که مفاهیم بدبینی و خوش‌بینی معنا و مفهوم پیدا می‌کند. خوش‌بین تصور می‌کند تاریخ بشری روی سیاره شماره پنج، کمتر شاهد خون‌ریزی و شقاوت خواهد بود و اما بدبین فاقد چنین خوش‌بینی است.
بار هستی / میلان کوندرا
Books Brain 